Uszyłam :)

Gdy zakładałam bloga, myślałam, że będę zamieszczać posty codziennie ;) no, najwyżej raz na dwa dni. Życie zweryfikowało plany i okazało się, że ciężko jest napisać cokolwiek raz na tydzien. Nie mówiąć o tym, żeby napisać coś sensownego.
Na dodatek chlapnęłam jęzorem, żeby mąż z tatą założyli sobie bloga o nartach - i okazało się, że pomysł się spodobał, ale od sprawy technicznej gorzej i skończyło się na tym, że muszę ogarnąć dwa blogi ;) Swój i "chłopów" - na który serdecznie zapraszam pod adresem www.tradycjanarciarska.blogspot.com

Uszyłam kilka "nowości", dorobiłam się manekina HA! I teraz będę szaleć ubraniowo ;)
Pomysłów jak zwykle mnóstwo, tylko czasu jakby trochę za mało - a i tak, żeby uszczknąć coś dla siebie chodzę spać o drugiej. A wstaję tak jak Mała ;) inaczej się nie da. No dziś pospałam dłużej bo przyszedł brat wybawca i się z nią bawił :)

Na początek pelerynka:)

Namordowałam się przy niej, bo najpierw pokroiłam ją dłuższą i z innym dekoltem, po czym okazało się, że jednak lepiej będzie jak będzie krótsza, i dekolt inny ;) i tak w trakcie kroiłam, cudowałam, że w końcu jest taka jaką chciałam, jednak dopasowanie podszewki która lezała sobie pokrojona wcześniej graniczyło z cudem. Ale ..poszło ;)

Uszyłam też dwie pary bucików, dla pani Teresy, które pojechały do niej aż do Francji :)


Pokusiłam się również o uszycie na próbę takich bucików - włochaczy, ale chyba gra nie warta świeczki, bo szyje się ciężko, a włosy z misia latają pod sufit.


Następnie kopertówka, chyba uszyję jeszcze taką podobną tylko malutką :) tak mi się coś wydaje ;)


I kopertówka skórzana której wnętrze jest na początku posta :)
Taką też chyba jeszcze uszyję :) może nie taką samą, ale podobną, bo jestem zadowolona z efektu - połączenie czarnej skóry z tą czerwoną podszewką jakoś mnie przekonuje :) I pewnie dziś się za to wezmę ( jak już poodkurzam, pomyję podłogi, nakarmię dzieci, powieszę pranie, i takie tam ;).



Uszyłam więcej rzeczy, ale jakoś takich nudnych, że nie ma się czym chwalić :)

Pozdrawiam i dziękuję za wszystkie komentarze dotyczące mojego synka grającego na trąbce :) Nawet nie wiecie ile mnie to kosztuje nerwów, żeby on cokolwiek grał ;)
Sama jestem po szkole muzycznej ( ale w stolicy - katastrofa pedagogiczna, obiecałam sobie że nigdy moje dziecko do takiej nie pójdzie ;) ale okazało się, że tu na prowincji to zupełnie inna bajka :) i teraz stoję po drugiej stronie. Zamiast słyszeć, to mówię :)" idź pograj, idź poćwicz" :)
A trzymającym kciuki bardzo dziękuję ;) to musiało komicznie wyglądać - robienie na drutach z zaciśniętymi palcami ;)

Zu