Jakie te chłopy durne, czyli trzymajcie kciuki!

Drodzy moi!
Jakoś nie mam weny ostatnio do pisania, domyślam się, że to najzwyklejsze "zmulenie" spowodowane małą ilością snu, przebytą grypą żołądkową w dniach ostatnich i mnóstwem zajęć różnorakich ( podśpiewuję sobie piosenkę z zabawki Krysi "robisz robisz, wciąż coś robisz mnóstwo zajęć masz" ;)) bo to chyba o mnie ;) ).
W każdym razie przyszła do nas wiosna, dziś było gorąco, prawie upalnie, Krysieńka pierwszy raz w życiu grzebała paluchem w trawie i błocie, po igloo chłopaków została smutna plama, a w moim umyśle znowu pojawiła się ta nieznośna, nawracająca myśl: sprzątać, sprzątać, zmieniać, przestawiać, malować, naprawiać, myć, szorować, burzyć, sadzić, siać!
Niestety wiosenne porządki będę mogła zacząć dopiero jak szanowny małżonek wróci z "wyrypy". A co to takiego - proszę przeczytajcie :)
Wpis z jego bloga, sprzed kilku dni :)

"Śladami Zaruskiego
Rok temu wymyśliliśmy, że spróbujemy powtórzyć to, co zrobił Mariusz Zaruski (twórca i pierwszy naczelnik TOPRu)z Józefem Borkowskim w kwietniu 1907 roku. Przeszli na nartach z Zakopanego przez Dolinę Gąsienicową na przełęcz Zawrat, skąd zjechali do Doliny Pięciu Stawów Polskich. Tam zanocowali w pierwszym prymitywnym schronie - zamkniętym wówczas, ze względu na wielkie śniegi. Następnego dnia weszli na Kozi Wierch, skąd zjechali i przeszli przez Świstówkę Roztocką do Morskiego Oka. Schronisko było zamknięte więc zanocowali w budce dróżnika w Roztoce. Trzeci dzień to powrót do Zakopanego przez szczyt Gęsiej Szyi. Ta wyprawa zapisała się w historii polskiego narciarstwa jako pierwsze wysokogórskie przejście Tatr zrobione przy użyciu nart. Obecnie tura ta nie jest niczym nadzwyczajnym dla wprawnego skialpinisty dysponującego współczesnym sprzętem. Zjazd z Zawratu ma w najstromszym miejscu 33 stopnie pochyłości, zaś Kozi Wierch 35. Dla porównania Kasprowy, to najwyżej 32 stopnie. Tak więc za kilka dni ruszamy śladami Zaruskiego na na naszych starych nartach i w ubraniach podobnych do tych, którymi dysponowali narciarze 100 lat temu. Czy chociaż trochę poczujemy to, co oni przeżywali? Czy przyzwyczajeni do membranowych ubrań i doskonałych technologicznie nart nadrobimy samym sobą braki? Przez ostatni rok przygotowywaliśmy się jeżdżąc na drewniakach kiedy się tylko dało (dzisiaj też), a co najważniejsze oswajaliśmy się psychicznie z zadaniem, którego się podjęliśmy. Wiele zależy od warunków jakie zastaniemy w górach. Jednego dnia pokonanie pewnej trasy może być przyjemną , leniwą wycieczką, a innym razem może okazać się niewyobrażalnie trudnym zadaniem. Tak bywa w wysokich górach, które pomimo, że milczą, to i tak mają najwięcej do powiedzenia. "

Mam nadzieję, że już wiecie skąd tytuł posta :)
Jak patrzyłam na mojego męża jak pakuje się z pumpkami, kaszkietem, wełnianymi skarpetami, dwumetrowymi nartami, bambusowymi kijami i drewnianym czekanem, to właśnie tak sobie myślałam :) Jakie te chłopy durne!
W związku z powyższym, proszę o połączenie się ze mną w bólu ;) i trzymanie kciuków! Mam nadzieję, że wyprawa przebiegnie zgodnie z planem, i że Zaruski się w grobie nie przewróci!

I korzystając z okazji muszę napisać, że kocham tego mojego narciarza nad życie! Nie spodziewałam się, że można TAK kochać. Z każdym dniem coraz bardziej, chociaż codziennie wydaje mi się, że już bardziej się nie da!

Mój mąż Bartek - w niebieskim kasku z prawej :) Jestem z niego dumna!

Pozdrawiam i dziękuję za poświęconą chwilę :)
Zu

Ps. A żeby nie było, że o szyciu ni słowa, to proszę, uszyłam ostatnio SZARĄ kopertówkę ;) A nawet z 10szarych kopertówek ;)
Ale już wychodzę na prostą i już niedługo przyjdzie NOWE ;)

Ożywczy powiew :)

Co za częstotliwość :) To już drugi post przeciągu dwóch dni:)
Uszyłam kopertówkę i kapciochy na blogowe zamówienie Pani Ani - no i pokazuję:)
Cieszę się, że mogłam troszkę odpocząć od szarych i brązowych kopertówek ;)
Lubię szyć te same wzory, ale z innych materiałów. Szczerze mówiąc szycie identycznych rzeczy po kilka sztuk nudzi mnie niemiłosiernie ;)
Kopertówka czarna, z wybraną przez panią Anię podszewką :






Kapciochy granatowe z wiosennym wnętrzem:
(nie wiem jak Wam, ale mi się bardzo podobają :))









Dziś zajrzałam na www.zpotrzebypiekna.pl i padłam z zachwytu. Ja nie wiem, jak to zrobić, żeby mieć tak pięknie w domu? Ja mam taką potrzebę bytu w estetycznej, pięknej przestrzeni! Staram się, ale nie potrafię zrobić tak, żeby mój dom był idealny :( Pocieszam się, że na chwilę obecną tak naprawdę nic nie jest docelowe, bo jesteśmy w trakcie "robienia" góry, i jak góra już będzie się nadawać do użytku, to się wszystko zmieni.. ale! Kuchnia niby już jest docelowa, a nie spełnia moich wymagań w 100 procentach :( łazienka to samo.. No nic, jak już wszystko będzie na zero w domu zrobione, to będę się zastanawiać ;) Ale chciałabym mieć tak pięknie w domu!

I jeszcze kilka słów, które mi klekotały po głowie ;) musiałam je wypuścić ;)

Codziennie staram się, żeby nie tracić czasu, żeby każdego dnia być choć ciutkę lepszym człowiekiem. I jak widzę na przykład stertę naczyń w zlewie, to myślę sobie najpierw : e tam, poczekam, Bartek pozmywa może ;) a zaraz potem myślę: A, pozmywam, Bartek się ucieszy ;)))
Lubię jak w domu jest sałatka i ciasto :) Lubię, bo nie trzeba kombinować tylko robi SE człowiek herbate, wyciąga sałatkę i już :) Pycha :)
Tak samo z ciastem. Robię kawę, wyciągam ciasto i jestem szczęśliwa, że to ciasto jest :)
W związku z powyższym upiekłam wczoraj szarlotkę, i zrobiłam sałatkę ;)
Dziś ugotowaliśmy wspólnie z małżonkiem ogórkową na wędzonych żeberkach, a dzieci "same" zrobiły sobie pizzę :) ( syn i mój brat ;) - już kiedyś wspominałam,że są w tym samym wieku :)).
La charlotka:

LA sałatka( moja ulubiona ostatnimi czasy):

I chłopaki ze swoją własnoręczną pizzą :

Słuchajcie, u nas ciągle sypie! I to jak! Świata nie widać. A przed chwilą przeszła burza śnieżna! Z piorunami i grzmotami! Normalnie szok :) Stuprocentowa ZIMA!!



Pozdrawiam i dziekuję za wszystkie komentarze, które nie ukrywam, czyta się potwornie miło!

Zu

Zarobiona - zaszyta, ale jestem!

Jestem :)

Od powrotu z urlopu minęło ładnych parę dni, a ja dopiero teraz znalazłam chwilę, żeby się odezwać.
I to tak na szybko, żebyście nie myśleli, że zostałam tam gdzieś pod lawiną czy coś.
Po powrocie, jak to po powrocie. Sterta do prania wyłażąca z łazienki.
Niestety Krysia nam się tez trochę rozłożyła, więc od razu po powrocie ściągneliśmy lekarza, ale na szczęscie obeszło się bez antybiotyku, chociaż Krysia wydawała z siebie takie dźwięki, jak niemogący odpalić mały fiat.
A jak już przestała kaszleć, to zaczęła robić zielone kupy z częstotliwością o wiele za dużą. W tym czasie Bartek pojechał SE na szkolenie lawinowe twierdząc, że musi bo to może mu uratować życie, no i wobec takiego argumentu siedziałam cicho.
A jak w końcu Bartek wrócił, to do mnie się przypałętało moje nawracające zapalenie stawu skroniowo-żuchwowego, więc mam obolałe bół głowy i w związku z tym za godzinę wyruszam do lekarza po pomoc.
A żeby tego było mało, wczoraj odebrałam telefon i usłyszałam przerażony głos pani świetliczanki "Pani Zuziu, nie chcę, żeby się Pani zdenerwowała ale..." Ale moje starsze dziecko zostało popchnięte i ma rozciętą brodę. Bartek akurat był w mieście, więc zwinął Michała i pojechali prosto do szpitala, gdzie rana została zaszyta. Moje dziecko to prawdziwy facet :) Ze szramą na brodzie ;)
Pytał się mnie tylko już ze dwa razy, czy będzie mu w tym miejscu rosła broda, bo on chce żeby mu rosła ;)
A, no i zapomniałabym, że od wczoraj mój małżonek szanowny znowu odmówił współpracy - gorączka, dreszcze, bóle mięśni - więc LEŻY. Tylko mu donoszę theraflu i butelkę w nogi z gorącą wodą ;)

W ciągu tych kilku dni szyłam wiele rzeczy "zamówieniowych", w większości takich, które już pokazywałam. Sama się dziwie czasem, że tylu ludziom podobają się moje rzeczy i chcą je mieć. Strasznie fajnie, że tak jest :)
Pokażę zatem tylko to, czego jeszcze nie było - przynajmniej jeśli chodzi o materiały!
A już niedługo, jak się obrobię z zaległym szyciem do końca, wystartuję z kolekcją wiosenną:) HA! Już się nie mogę doczekać, mam kilka nowych fajnych materiałów i kusi mnie żeby zacząć już, a wiem, że muszę skończyć to co obiecałam ;)








Aha!
Dziękuję za wyróżnienia, no normalnie chyba się nadnę ;) jak balon:))Z dumy!
Niestety na chwilę obecną naprawdę nie ogarnę, żeby je przyjąc, podziękować i jeszcze przekazać dalej.
Dziękuję bardzo bardzo i naprawdę przepraszam, że taka jestem niezorganizowana, no ale nie nadążam:)

A! I jeszcze jedno fajne coś ;)
Krysia w alpach skończyła roczek!!
Taką mamy dużą dziewczynkę!!

Pozdrawiam Was gorrrąco - bo u nas ciągle zima, i to konkretna :) ( i fajnie hie hie, jeszcze na nartach jeździmy :))) )

ZU