200 % normy :)

Siemka siemka, jak to młodzi mówią :)
A podobno z młodymi trzeba trzymać ;)

Oczywiście jak zwykle nie mam czasu, wpis wobec tego jak zwykle będzie bełkocząco chaotyczny - ale będzie ;) Nie wiem, czy blogspot likwiduje nieaktywne blogi ;)?

Więc po pierwsze primo - w zeszłym tygodniu udało się przeprowadzić warsztaty w Lesie Rąk, jak zwykle ciężko mi było wyjechać - ale jak już byłam na miejscu, to byłam najszczęśliwsza na świecie. Znów było kolorowo, głośno, śmiesznie, wesoło i twórczo. Tzn mi się tak wydaje :))) Mam nadzieję, że innym którzy byli też się podobało - a nie tylko mi. To by było trochę glupio jakby tylko mi się podobało ;))))
Tak czy siak, na każdych kolejnych warsztatach pojawia się o ileś procent więcej osób niż na poprzednich - trzon stanowią Ci co "już byli" i "nowi" :) I bardzo bardzo się cieszę, że jest zainteresowanie :) Że ktoś jednak przychodzi i szyje :)) A nawet że przychodzi tak dużo dziewczyn że biedne muszą czekać na wolną maszynę ( chociaż ostatnio było juz 5 ;)) - aha, ciężarne mają pierwszeństwo ;))))))
Smiesznie wyszło, bo jedna z uczestniczek była już niemal na "wylocie" porodowym ( 2 tyg do terminu ;)) i bałyśmy się czy zdąży cokolwiek uszyć ;))) A inna z dziewczyn zaaferowana chyba dośc ;) tą sytuacją całą chciała być miła i pożegnała się z jedną z wychodzących "udanego porodu"! Myśląc, że wychodzi ciężarna ;) a wychodził całkiem kto inny, i się lekko się zdziwił ;) słysząc życzenia udanego porodu ;)))) Więc potem każdego żegnałyśmy życzeniem udanego porodu i było bardzo śmiesznie ;)))
To były naprawdę niesamowite 3 dni, czułam się jak na najfajniejszych wakacjach, nie mogłam przestać opowiadać po powrocie. A czemu było tak fajnie? Dzięki Wam. Dzięki Moni u której zamieszkałam na te 3 dni, razem z Domą, Dzięki Justynie, Agnieszce, Karolinie, Magdzie, Ani, Julii, Oldze, Asi, Zosi, Zosi, Zosi, Żaklinie, Ani, Oli i całej reszcie zamieszanej w moją wyprawę do Warszawy :)
Dziewczyny, dziękuję za ten cudowny czas. Naprawdę było niesamowicie. Sama się sobie dziwię, bo ja nigdy nie byłam otoczona wianuszkiem psiapsiółek i nie spodziewałam się, że kiedyś w życiu będę się tak straszliwie dobrze czuć i bawić w towarzystwie kilku - a nawet kilkunastu dziewczyn :)
Dużo dają mi te kontakty i mam nadzieję, że Wam też. Czuję, że generuje się jakaś niesamowita energia i pozytywy. Jak ktoś czytał Tytusa - to tak chyba działała "optycola" :))))



Ech.. mąż krzyczy że mam iść grać na trąbce, tzn nie ja, tylko z Michałem ;))


Ale zanim pójdę - kilka zdjęć. Dorobiłam się własnych metek :))) Strasznie się cieszę że je mam, noszę sobie kilka przy sobie i oglądam raz na jakiś czas ;)))))

Maszynę narysowałam sobie sama, a całość złożył do kupy mąż Zofii z Lasu Rąk - za co bardzo bardzo serdecznie dziękuję :)




Do wyboru do koloru :)

Aha i jeszcze z ciekawostek ;)
Mój mąż najdroższy się wczoraj ukazał ;) w teleexpresie ;))))
O, tu fota z telewizora ;))))
Proszę zwrócić uwagę na błyszcząco świecącą obrączkę ;))

Pozdrawiam serdecznie :)))

Zu

Ps. Jakbym komuś nie odpisywała - proszę o powtórnego maila, miałam kłopoty z internetem i boję się, że może się okazać, że nie ogarnęłam wszystkiego :)