W czasie deszczu..

Podobno w czasie deszczu dzieci się nudzą. Ja czuję się jak dziecko, ale się wcale nie nudzę :) Ani podczas deszczu, ani podczas upałów. Nawet wolę czasem jak leje :) Nie mam wyrzutów sumienia, że się "kiszę" w pracowni.

Jednak solidarnie muszę trochę na pogodę ponarzekać, bo po pierwsze, dzieciaki z Wakacji w Piekle zaczynają roznosić chałupę :), a po drugie, zaczęliśmy szalować dom. ( Tu przypomina mi się dowcip, jak chłop podjeżdza furmanką z węglem i krzyczy" Węęęęgiel przywiozłeeeem" - a koń odwraca się do niego i mówi, kiwając łbem - "Tak, Ty przywiozłeś" :)) ) No więc ja nie szaluję wlasnoręcznie, ale mąż ze swoim teściem - czyli moim ojcem ;)

Często pytaliście jak wygląda dom z zewnątrz, bo jak wewnątrz to już wiadomo :)

Otóż, nie pokazywałam jak wygląda z zewnątrz ( no jakieś urywki) bo nie było czego pokazywać. Na dachu leży papa, straszy i czeka na pokrycie gontem. Naokoło też nie za przyjemnie, bo stoi słup elektryczny, który straszy i czeka na usunięcie ;) Jak go usuniemy, to wtedy będziemy mogli ogarnąć obejście, w tym momencie byłoby to bezsensu, bo przy jego usuwaniu wjedzie kopara i i tak wszystko ..zrówna z ziemią ;)

Cały czas mamy dylemat, jak pomalować te dechy.. ja już nie mam pomysłu. Szczególnie, że to modrzew, on czerwienieje, nie wiem, naprawdę nie wiem.. Mąż mówi, że wie. Ale ja się trochę boję, jak on tak mówi :)

Krystyna oczywiście, nie odpuszcza okazji do malowania ;)

Zaczęła się też jakaś pora na robale, nie wiem skąd one się biorą, wszędzie takie czarne pancerniaki, chyba żrą drewno - czyli spożywają naszą chałupę ;) Co chwilę jakiegoś gdzieś znajduję, przewróconego na plecy i machającego odnóżami - nie wiem, może one z sufitu spadają i dlatego wszystkie w takiej pozycji znajduję ?

W Pracowni jak zwykle młyn. Wywołuje to u mnie euforię, na przemian z przerażeniem.

Bo najpierw myślę - jak cudownie, tyle zamówień, tyle pracy! A za chwilę, o mamo o mamo, rany, rany, jak my to ogarniemy??

Na domiar "złego" planuję w najbliższym czasie, jak będzie lało :) zrobić remont w pracowni - nieduży, malowanie i podłoga. Ale żeby to zrobić, trzeba wynieść, albo przynajmniej przenieść maszyny, a one są ciężkie jak grzech. Ale przyjemniej byloby pracować w milszych dla oka kolorach. No oby się udało :) Oby lało :))))

A, i powiem Wam, że ostatnio miałam w Pracowni niesamowitego gościa :) Odwiedziła mnie Ania Karamon, z zespołu "Dziewczyny" :) To było naprawdę świetne spotkanie,za które bardzo Ani dziękuję i mam nadzieję, że zaowocuje czymś fajnym - torebkowym :)


A z ostatnich torebkowych :)

Wiem, że ostatnio blog trochę kuleje, ale nie zapominam o nim :) Tylko doba za krótka, rąk za mało i mózg za mało wydajny :)

Pozdrawiam serdecznie życząc każdemu takiej pogody, jaka mu potrzebna :)))

Zuzia